Das Fahrrad ist so ein Cutter, es schneidet die Momente und verbindet sie neu mit einander. Manchmal, wenn ich eilig habe, suche ich nach den Verbündeten.

Ich zähle die Kinder, die an den Rücksäcken der Fahrradreitermuttis, mit den roten Bäckchen fest angepresst schlafen und wippen. Ich würde gerne der Selbstopferungsgabe der Mütter einen anderen Namen geben. Zum Beispiel der Suche nach dem Lebenssinn.

ველოსიპედი რაღაცნაირი მემონტაჟეა, შემხვედრ კადრებს ჭრის და ახლიდან აბამს. ზოგჯერ, თუ მაგვიანდება, მოკავშირეებს ვეძებ.

ველოსიპედებზე ამხედრებული დედების რუგზაკებზე, წიეთელლოყებმიდებულ, ჩაძინებულ და მოჯანჯღარე ბავშვებს ვითვლი. სიამოვნებით გადავარქმევდი სახელს დედური თავგანწირვის უნარს და მას ცხოვრების აზრის ძიებას დავარქმევდი.

thumb_IMG_1626_1024