ამ ვორდის დოკუმენტის უკან უამრავი გვერდია გახსნილი. რა თქმა უნდა ფეისბუქი, რომელიც ჩემი სიცოცხლის დროის მჭამელია. ჩვეულებრივი მჭამელი. ჭია. და რომელსაც ვერ ვიშორებ. ჩემი დაღლილი ნაწილი ვერ იშორებს. განტვირთვაში მეხმარება (ჩამერთო თავის მართლება). წერას რაც შეეხება, სანამ ამ მომენტამდე მივალ და წერას დავიწყებ, ყოველთვის ვწვალობ, თავს ვიდანაშაულებ, რომ არ ვწერ. წამალივითაა, რომლის მიღება გავიწყდება ან… Weiterlesen წერა, როგორც ჩემი ფსიქოანალიზი
Street Art in Athen Die Streetart oder die Art des Lebens habe ich als eine Botschaft des modernen und rebellischen Athen gesehen und ich habe versucht diesen Eindruck in meinen Fotos festzuhalten. Die Streetart als eine faszinierende Ausdrucksform erzeugt dort Energie- und Informationsgeladene Artefakten. Die bunten Symbole stellen eine Mythologie der Moderne dar. Sie erschaffen… Weiterlesen Eine Woche Jamas! – Athen heute.
Was bedeutet der Urlaub für diese Menschen? Möchte man eine Pause von dem Alltagsleben machen aber doch im Alltag bleiben? Hat man wirklich Fernweh und möchte man wirklich weg von der gewöhnten Umgebung? Oder man möchte sich nur entspannen. Und in diesem Fall stört das fremde Land mehr als das hilft. Warum flüchtet man sich vor dem geliebten Alltag in ein anderes Land? … Weiterlesen Endlich willens sein, zu schreiben!
Das Fahrrad ist so ein Cutter, es schneidet die Momente und verbindet sie neu mit einander. Manchmal, wenn ich eilig habe, suche ich nach den Verbündeten. Ich zähle die Kinder, die an den Rücksäcken der Fahrradreitermuttis, mit den roten Bäckchen fest angepresst schlafen und wippen. Ich würde gerne der Selbstopferungsgabe der Mütter einen anderen Namen geben.… Weiterlesen Flugnotiz
Die ganzen Liebschaften sind wie ein Geschichtenstrauß, bunt und blendend. Wie die Zeitungen, die am nächsten Tag veralten, und ihre bunten Spuren auf das Fensterglas hinterlassen. ეს სიყვარულები ძაან ამბებია, აი, ისეთი, ამბების თაიგულებივით, ჭრელჭრელი და თვალისმომჭრელი. როგორც გაზეთები, მეორე დღეს რომ ძველდებიან და ფანჯრებზე ფერად კვალს რომ ტოვებენ.
Die Farbe und der Geruch des Kaffees wirkt als Geschmack auf meiner Zunge. Bewache mich! ყავის ფერი და სუნი ჩემს ენაზე მოქმედებს, როგორც ყავის გემო. იფხიზლე ჩემთვის!
– Was war vor mir? – fragst du. – Die Leidenschaft ein weisses Blatt anzustarren. Das Erwartungszucken in die Leere – die Geburtsstunde einer Geschichte. – რა იყო ჩემამდე? – მეკითხები შენ. – თეთრ ფურცლზე მიშტერების ვნება. მოლოდინის ცქმუტვა სიცარიელეში – ამბავის დაბადებისას.
